Resultaten Tour de France etappe 11 - innovatieve oplossingen

Wie wint de 11e etappe van de Tour de France?

Heeft Cavendish de 11e etappe gehaald?

Wout van Aertwint etappe 11!

De Belgische landskampioen staat hoog op de pedalen terwijl hij de vierde viertTour de France etappewinstvan zijn carrière - en zeker de beste: een triomf op de allereerste dubbele beklimming van de Mont Ventoux.4 uur geleden

De Tour de France 2013 was de 100e Tour de France. Het liep van 29 juni 2013 tot 21 juli 2013 en begon in de stad Porto-Vecchio op Corsica, waar op het eiland de eerste drie etappes werden gehouden. Corsica was het enige grootstedelijke gebied, en Corse-du-Sud en Haute-Corse waren de enige grootstedelijke gebieden waar de tour nooit eerder was geweest, en de organisatoren wilden de 100e editie van de tour combineren met het eerste bezoek van de tour aan Corsica.

De openingsrit was een standaard wegrit en niet de meer gebruikelijke individuele tijdrit of 'proloog'. Om de entourage tijdens hun verblijf op Corsica tegemoet te komen, hebben de organisatoren de Mega Smeralda-cruiseveerboot gecharterd om leden van de organisatie, de media en anderen die bij de tour betrokken zijn te huisvesten en om persconferenties te houden, hoewel de chauffeurs in hotels in en rond Porto waren Vecchio bleef. Etappe 129 Juni 2013 - Porto-Vecchio naar Bastia, 213 km De eerste etappe van de wedstrijd was een relatief vlakke etappe aan de oostkust van Corsica en zou naar verwachting eindigen met een sprintfinish, waarbij Mark Cavendish de sprint zou nemen en dus de Maillot wilde Jaune voor de algemene leider krijgen.

De tour begon ongelukkig voor topfavoriet Chris Froome van Team Sky, want hij viel in het geneutraliseerde gebied voor de eigenlijke start van de etappe, hoewel hij niet gewond raakte. Toen de vlag de echte start van de etappe aangaf, identificeerden vijf renners zich onmiddellijk als de belangrijkste ontsnappingsgroep van de dag - JérômeCousin van Team Europcar, Juan José Lobato van Euskaltel-Euskadi, Belkin Pro Cycling-renner Lars Boom, Juan Antonio Flecha als vertegenwoordiger van Vacansoleil-DCM en Cyril Lemoine uit Sojasun. Veel voorsprong kwam het peloton niet, want het voornamelijk Omega Pharma-Quick Step-Tempo peloton hield het grootste deel van de etappe een tijdsverschil van twee tot drie minuten.

De vierde categorie, Cote de Sotta, bereikte de 45 km op de etappe, de enige klim op het parcours van de dag. Dit betekende dat de eerste renner uit de kopgroep die over de streep kwam, als eerste de gestippelde trui zou dragen. Het was Lobato die als eerste overstak en Cousin en Boom versloeg, en Lobato trok aan het eind van de dag de gepromoveerde trui aan.

Op dit punt ging de wegloper rechtop zitten en probeerde zich bij het peloton achter hen aan te sluiten, omdat het vlakke profiel van de etappe het uiterst onwaarschijnlijk maakte om weg te blijven om de overwinning te behalen. Het tijdsverschil was slechts 39 seconden voordat het uiteindelijk teruggroeide tot vier minuten. Nadat zowel de pauze als het peloton het voerstation waren gepasseerd, werd het weer teruggebracht tot 40 seconden.

Vier van de coureurs probeerden opnieuw recht te komen en hun inspanningen op te geven, maar Cousin reed door, net als de hele kopgroep. Voor deze inspanningen werd Cousin aan het einde van de etappe bekroond met de Daily Combativity Award. Het tijdsverschil liep toen op tot vier minuten, zodat de uitbijters ook de tussensprint konden betwisten.

Dit ging naar Boom voor Flecha. Een paar minuten later sprintten drie van de topsprinters van de Tour, André Greipel, Mark Cavendish en Peter Sagan, voor de beschikbare punten en kwamen in precies die volgorde over de finish. Met 37 km voor het einde van de etappe werden de uitschieters eindelijk gevat en maakten de teams zich op voor de verwachte sprintfinale.

Rond deze tijd kwamen er berichten over een probleem bij de finish: een Orica GreenEDGE teambus kwam vast te zitten onder de finish. Het was te hoog om door te gaan. Het verstoorde de elektronische timing van de etappe, maar het meest urgente probleem was het feit dat de finishlijn niet duidelijk was voor de renners.

Race-officials probeerden de bus enkele minuten tevergeefs te bevrijden toen de coureurs steeds dichter bij de finish kwamen. Toen het peloton de grens van 10 km te gaan overschreed, werd de beslissing over de overrace-radio gestuurd om de finishlijn te verplaatsen naar het spandoek met nog 3 km te gaan. Rond dezelfde tijd vond het eerste grote ongeval van de dag plaats, waarbij onder meer de Giro d'Italia-winnaar Ryder Hesjedal van 2012 van zijn fiets werd gegooid.

Ongeveer 6 km van het oorspronkelijke doel, d.w.z. 3 km van de herziene finishlijn, waren teams als Lotto-Belisol en Cannondale begonnen aan hun leadouts.

Op dit punt werd de bus met succes van onder de finishlijn verwijderd, sorace Officialsrac besloot de etappefinish terug te verplaatsen naar de oorspronkelijke finishlijn. Ook op dit punt verzwakte een enorme val de potentiële etappewinnaars aanzienlijk, aangezien sprinters Sagan, Cavendish en Matthew Goss allemaal zelf vielen of achter de val werden gepakt. Greipel van zijn kant kon overeind blijven en aan de top van de race blijven door beide valpartijen, maar een mechanisch defect maakte een einde aan zijn kansen op een ritzege en een gele trui.

Zijn Duitse landgenoot, de 24-jarige Marcel Kittel van het team Argos-Shimano, was de coureur die profiteerde van de chaos van de dag en won met de geel-groen-witte truien de etappe-eer. Er waren geen tijdsverschillen op het podium - alle 197 andere renners in het veld kregen dezelfde tijd als Kittel. Naast sprinters die de kans op een ritzege misten, vielen ook enkele overall kanshebbers en opmerkelijke etappejagers.

Alberto Contador viel en hoewel zijn verwondingen niet ernstig genoeg waren om hem te dwingen de race op te geven, uitte hij zijn bezorgdheid dat ze hem ervan zouden kunnen weerhouden om in een optimale positie te rijden voor de komende ploegentijdrit. Tony Martin en Ted King hebben misschien wel de ergste verwondingen opgelopen; Martin liep een hersenschudding en een longkneuzing op, waaronder een verwonding van zacht weefsel en een diepe schouderwond, en King liep een ernstige kneuzing en mogelijk een gebroken schouder op. Ook Tejay van Garderen, Philippe Gilbert, Gert Steegmans, Janez Brajkovič, Tony Gallopin en Murilo Fischer vielen.

GeraintThomas viel ook en liep bij het incident een haarscheur in zijn bekken op. Na de etappe uitten Cavendish, Lotto Belisol-coureur Greg Henderson en FDJ.fr-teambaas Marc Madiot allemaal hun ongenoegen over het racemanagement omdat ze de finishlijn terug hadden verplaatst naar de oorspronkelijke lijn terwijl de teams in de sprintsnelheidsrace aan het veranderen waren. veronderstelde doelwit rustte op de banner van 3 km.

De kritiek van Henderson was gericht op de impact die de snelle veranderingen hadden op het competitieve aspect van de race, terwijl Cavendish en Madiot zich meer zorgen maakten over de manier waarop ze de veiligheid van de coureurs beïnvloedden. Orica-GreenEDGE kreeg als gevolg van het incident een boete van 2.000 Zwitserse frank opgelegd wegens 'het niet volgen van het schema voor de voertuigen van het hulpteam die op de etappebestemming aankomen'. Van zijn kant beweerde etappewinnaar Kittel de instructies over de raceradio voor de vernieuwde finish op de 3 km-banner niet te hebben gehoord, wat blijkbaar hielp zijn focus te houden op hard racen voor de originele finishlijn en de eer van de dag ophalen.

Etappe 230 juni 2013 - Bastia naar Ajaccio, 156 km De tocht doorkruiste het eiland naar Ajaccio aan de westkust, met vier gewaardeerde beklimmingen, waaronder categorie 2 Col de Vizzavona) na 95 km en een categorie 3 klim 12 km voor de finish. De dag begon met een openingsaanval binnen de eerste kilometer en de vorming van de uitschieters van de dag op de 6 km-markering. De pauze bestond uit Rubén Pérez van Euskaltel-Euskadi, Lars Boom van Belkin Pro Cycling, David Veilleux van Team Europcarrider en Blel Kadri van Ag2r-La Mondiale en verhoogden hun voorsprong tot drie minuten in het eerste uur van de race.

Boom stak de tussensprint over voor zijn afvallige landgenoten, André Greipel leidde het peloton over hetzelfde punt en Cannondales versloeg Peter Sagan. De vier uitschieters begonnen de beklimming van de Col de Bellagranajo met een voorsprong van 1'50', die op de top van de beklimming werd teruggebracht tot 1'00'. Veilleux en Kadri maakten zich bij het begin van de tweede beklimming los van hun concurrenten, terwijl Veilleux' teamgenoot Thomas Voeckler vanuit het veld aanviel, maar snel werd teruggebracht.

Op dat moment vormde zich een groep waarin naast de gele trui Marcel Kittel ook de andere topsprinters van de ronde zaten. Pierre Rolland viel aan vanuit het peloton, gevolgd door Sojasuns Brice Feillu. Rolland haalde de uitschieters in en kwam als eerste over de top, maar werd ingehaald door het peloton van de Col de Vizzavona na een gezamenlijke inspanning van FDJ.fr en Team Sky.

Op de laatste klim van de dag voerden Cyril Gautier van Team Europcar, Chris Froome en Juan Antonio Flecha van Vacansoleil-DCM afzonderlijke aanvallen uit; die elk niet succesvol waren. Op 7 km van de finish viel Sylvain Chavanel aan en werd gesteund door Jan Bakelants van RadioShack-Leopard, Gorka Izagirre van Euskaltel-Euskadirider, Manuele Mori van Lampre-Merida, Jakob Fuglsang van Astana en Flecha. Het leidende peloton nam één voor één de kopgroep over tot alleen Bakelants overbleef.

Bakelants kwam een ​​seconde voor Sagan over de finish en pakte zijn eerste Tour-etappezege en de gele trui. Etappe 31 juli 2013 - Ajaccio naar Calvi, 145,5 km Op de derde en laatste dag op Corsica keerde de wedstrijd terug naar het noorden langs de ruige westkust met verschillende kleine klimmetjes, waaronder de korte maar steile klim van de Col de Marsolino van de categorie 2,13 km vanaf de finish in Calvi.

Simon Gerrans won de etappe. Etappe 42, juli 2013 - Van Nice naar Nice, 25 km ploegentijdrit De eerste etappe op het Franse vasteland was een ploegentijdrit waarbij elk team tijd verloor bij het passeren van de finishlijn. De race startte in Jardin Albert Ien en ging door de straten van Nice totdat hij na 1,5 km de Promenade des Anglais bereikte.

duurste fiets

De route volgde vervolgens 6,5 km van de kust alvorens af te buigen naar het noorden bij Nice Côte d'Azur Airport om de Var-vallei te volgen. De tussentijdse controle kwam na 13 km, waarna de race naar het zuiden draaide en via de Promenade des Anglais terugkeerde naar Jardin Albert I.

De Amerikaanse wielrenner Ted King, die leed aan een schouderblessure, werd controversieel uitgesloten van de tour nadat hij alleen op een normale racefiets had gereden en zeven seconden buiten de cutoff-tijd eindigde. Velen waren van mening dat de wedstrijdleiders bij het beëindigen van de etappe rekening hadden moeten houden met zijn moed en hem de tour hadden laten voortzetten. Etappe 53 juli 2013 - Cagnes-sur-Mer naar Marseille, 228,5 km De vijfde etappe voerde de renners westwaarts door de Provence en doorkruisten vier kleine gecategoriseerde beklimmingen voordat ze de haven van Marseille bereikten en in Parc Borély, ten zuiden van het stadscentrum, eindigen.

Mark Cavendish won de etappe die de 24e etappezege in de Tour de France van zijn carrière was. Etappe 64 juli 2013 - Aix-en-Provence naar Montpellier, 176,5 km De race ging verder westwaarts door Zuid-Frankrijk naar de Languedoc.

De etappe werd gewonnen door André Greipel in de sprintfinish. Etappe 75 juli 2013 - Montpellier naar Albi, 205,5 km Deze etappe voerde de renners in noordwestelijke richting door de Monts de Lacaune, inclusief de beklimmingen van de Col des 13 Vents en de Col de la Croix de Mounis van categorie 2.

Na het passeren van de stad Lacaune viel de race over twee kleinere beklimmingen naar de finish in de werelderfgoedstad Albi. Peter Sagan won de etappe in een sprintfinish. Etappe 8 6 juli 2013 - Castres naar Ax 3 Domaines, 195 km Na een vlakke start van 120 km, bevatte de 8e etappe de eerste bergen van de tour, inclusief de beklimming van de Hors des Port de categorie Pailhères is het hoogste punt van de tour van 2013 op 2.001 m.

De eerste renner die de top overschreed, Nairo Quintanawon van het Movistar-team, het souvenir Henri Desgrange. Het doel was in het skigebied Ax 3 Domaines op 1.375 m, de laatste beklimming was 7,8 km en 670 m met een gemiddeld stijgingspercentage van 8,6%.

Op de laatste klim stonden de klassementskandidaten aan de leiding voor de maillot jaune in het eerste gevecht van deze tour. Johnny Hoogerland viel direct na het vallen van de vlag aan en werd al snel bijgestaan ​​door drie andere coureurs: Jean-Marc Marino, ChristopheRiblon en Rudy Molard. Op het vlakkere tweederde van het parcours opende de groep een voorsprong van zo'n negen minuten en passeerde het sprintpunt op 117 km.

Terug in het hoofdveld pakte André Greipel het sprintklassement voor Peter Sagan en Mark Cavendish. De race bereikte al snel de voet van de Port de Pailhères, de kopgroep had slechts een voorsprong van minder dan twee minuten. Hoogerland probeerde op 50 km van de finish te ontsnappen van zijn metgezellen voordat hij werd teruggebracht.

Riblon lanceerde vervolgens zijn eigen aanval en bouwde een aanzienlijke voorsprong op zijn voormalige ontsnappingsgenoten. RobertGesink was de eerste renner die aanviel vanuit het peloton, gevolgd door een aanval van Thomas Voeckler. Op dit punt werd de gele trui-eigenaar Daryl Impey gedropt.

Santa Cruz Tallboy recensie

Quintana lanceerde zijn eigen aanval op 34 km van het doel; Voeckler, Gesink en Riblon vangen en passeren snel. Pierre Rolland en Igor Antón probeerden te volgen, maar Quintana bouwde een voorsprong van 55 seconden op de achtervolgende groep op de top van de klim. Rolland zou Quintana inhalen aan het einde van de afdaling, maar werd snel gedropt toen de renners aan de klim naar Ax 3 Domaines begonnen.

De coureurs werden continu beschoten vanaf de achterkant van de achtervolgende groep totdat er slechts vijf coureurs onder de 10 km van de finish waren: Team Sky-coureurs ChrisFroome en Richie Porte, Quintana's teamgenoot Alejandro Valverde en Team Saxo-Tinkoff met Alberto Contador en Roman Kreuziger. Porte en Froome, die een klein gat tussen hen en de andere drie chauffeurs hadden gebouwd, haalden al snel Quintana in; Dit bracht Froome ertoe zijn eigen aanval op de berg te lanceren. Froome bouwde geleidelijk een grotere voorsprong op naar de finish en in de gele trui.

Achter hen probeerde Valverde Froome te achtervolgen voordat hij werd ingehaald door Porte, die comfortabel naar de tweede plaats reed. Contador en Kreuziger vochten terug en werden ingehaald door Belkin Pro Cycling Duo Bauke Mollema en Laurensten Dam en Mikel Nieve uit Euskaltel-Euskadi. Etappe 97 juli 2013 - Saint-Girons naar Bagnères-de-Bigorre, 168,5 km De tweede etappe in de Pyreneeën voerde kort na de start over de Col de Portet d'Aspet van categorie 2, gevolgd door vier beklimmingen van categorie 1: Col de Menté), Col de Peyresourde), Col de Val Louron-Azet) en La Hourquette d'Ancizan).

Dit is een 'achtbaan'-fase. Na het overheersende optreden van Froome en Team Sky op Ax 3 Domaines, vielen Movistar en Garmin vanaf het begin aan. Ondanks dat hij de aanvallen kon volgen, werd Chris Froome door de leiders gedropt door de inspanningen van Richie Porte en verloor uiteindelijk 10 minuten.

Als gevolg hiervan bleef Froome het grootste deel van de etappe geïsoleerd en moest hij op de slotklim meerdere aanvallen van Nairo Quintana afweren. Een late aanval op de laatste beklimming door Jakob Fuglsang en Dan Martin ontsnapte en de Ieren stopten Fuglsang om de etappe te winnen. De rest van de koplopers, minus Porte, belandde in een groep achter Martin.

Etappe 109 juli 2013 - Saint-Gildas-des-Bois naar Saint-Malo, 197 km Etappe 1110 juli 2013 - Avranches naar Mont Saint-Michel, 33 km, individuele tijdritreferenties

Wie won de Touretappe van vandaag?

Wout van Aertwintdestadium!!! De 26-jarige Belg schrijft geschiedenis doorwinnende eerste ooitstadiumvan deTourde France om twee beklimmingen van de Mont Ventoux te ondernemen.4 uur geleden

Wat is de zwaarste etappe in de Tour de France?

Als je goed naar dit peloton in de Tour de France kijkt, zie je enkele van de beste wielrenners ter wereld. Je bent er weer. Ze houden bij, maar rusten ook uit terwijl hun teamgenoten voorin het meeste werk doen.

Deze techniek wordt drafting genoemd en helpt hen de drie weken durende race door Frankrijk te overleven. Maar alleen op deze trajecten maakt dieptrekken echt verschil: de lange, vlakke en heuvelachtige etappes. Uiteindelijk komen deze drijfveren in fasen waarin ze niet op anderen kunnen vertrouwen.

Je moet vertrouwen op je eigen kracht en uithoudingsvermogen om de race te winnen. Dat gebeurt hier op de beklimmingen. Het zijn de meest brute en opwindende onderdelen van de race en maken van de Tour de France de beroemdste fietstocht ter wereld...

De Tour de France begon als een wanhopige poging om meer exemplaren van de sportkrant L. te koop 'auto' te krijgen. De krant zat in de problemen, dus in 1903 organiseerde de redacteur, Henri Desgranges, een 19-daagse, 2400 kilometer lange fietsrace door het hele land.

Het werd zo'n succes dat L'Auto er een jaarlijks evenement van maakte. Jaar na jaar voegden ze nieuwe routes toe om de tour uitdagender en interessanter te maken voor mensen. In 1908 was de verkoop van L'Auto meer dan verdubbeld.

In 1910 stelde Alphonse Steines, een van Desgranges' schrijvers, voor om een ​​nieuwe draai aan de route toe te voegen: de tourmalet. Het was een brute klim van 19 kilometer met een hoogte van 1400 meter naar de top. Om te kijken of dit überhaupt mogelijk was, sprong Steines in zijn auto om de klim te maken.

Hij kwam aanrijden, maar zijn auto kwam vast te zitten in de sneeuw, leed aan onderkoeling en stierf bijna. Toch stuurde hij een telegram met de tekst: Tourmalet is overgestoken. Zeer goede weg.

Perfect begaanbaar. De Tourmalet maakte zijn debuut in de Tour in 1910. De Franse wielrenner Octave Lapize was de eerste die met succes de beklimming beklom.

Maar hij moest een aantal delen omhoog en stond erom bekend dat hij de ambtenaren moordenaars noemde toen hij de top bereikte. Maar hij won de hele tour en zijn standbeeld werd bovenop de tourmalet geplaatst. Sindsdien zijn beklimmingen een integraal onderdeel van de Tour deFrance.

Dit jaar bestaat het parcours uit 21 etappes over 23 dagen. Het heeft 30 grote beklimmingen; zeven daarvan behoren tot de zwaarste categorie van de tour. Inclusief de Tourmalet, die er voor de 86ste keer is.

Meer dan enige andere toename in de geschiedenis van de tour. Op deze beklimmingen wordt de tocht uiteindelijk gewonnen of verloren. Dit zijn de lange, vlakke en heuvelachtige etappes die meestal rond de 200 kilometer liggen.

Hier rijden fietsers samen in een formatie die een peloton wordt genoemd. Het stelt fietsers in staat om energie te besparen door achter een andere rijder te gaan zitten of slipstream te rijden. Bij hoge snelheden gebruiken bestuurders het grootste deel van hun energie om tegen de windweerstand in te trappen.

Maar als de ene bestuurder dicht achter de andere blijft, bent u voor veel ervan beschermd. Dit maakt het trappen een stuk makkelijker en je kunt de renners voor je bijhouden. Om dit te meten, moet je kijken hoeveel kracht een fietser opwekt.

Hier aan de kop van het peloton zal een Tour de France-renner minimaal 300 watt aan vermogen produceren. Ik sprong op een fiets om te zien hoe het voelde en slechts twee kilometer op 300 watt was echt heel zwaar. Ter vergelijking: als een coureur achter het front in het peloton zit, hoeft hij slechts zo'n 240 watt te genereren om met dezelfde snelheid te bewegen.

Twee kilometer lang 240 watt vasthouden, voelde opmerkelijk gemakkelijker. Ook al zouden deze twee tegelijkertijd een 200 kilometer lange vlakke etappe kunnen afleggen, de een zal beduidend minder vermoeid zijn dan de ander. Daarom kun je hier enkele van de beste chauffeurs van de tour zien.

Ze verzamelen hun teamgenoten wiens taak het nu is om het harde werk te doen, zodat de beste wielrenner van het team uitgerust is voor het zwaarste deel, de bergen. Waar ze alleen moeten zijn. Als het peloton bergop begint te trappen, vertraagt ​​het.

In deze fase draait de race minder om het bestrijden van windweerstand dan om zwaartekracht, wat alle coureurs in het peloton in gelijke mate treft. Dus nu moet elke coureur voor en achter buitengewoon veel kracht uitoefenen om het tempo bij te kunnen houden. Zo bereikte in 2010 de Deense wielrenner Chris Anker Sorensen de top in de Tourmalet-klim. 'Kijk naar het gezicht van Chris Anker Sorenesen.

Omgaan met de pijn aan de voorkant. Als leider bepaalde hij het tempo van de hele groep. Deze grafiek toont zijn prestaties op de laatste klim.

Hij was gemiddeld 415 watt gedurende meer dan 11 minuten. “... het gezicht van Chris Anker Sorensen nu, die echt de pijn verdeelt.

En hier bereikte het een ongelooflijke 590 watt. 'geweldig rijden van Chris Anker Sorenson, maar hoe lang houdt hij het vol? “Kijk nu naar de Amerikaanse wielrenner Chris Horner. Hoewel hij verschillende posities achter Sorenson stond, waren zijn prestaties bijna hetzelfde.

Hoe sneller Sorenson klom, hoe moeilijker het voor de rest van het peloton was om bij te blijven. En zo begon de formatie uiteen te vallen toen zwakkere renners achterop raakten. Dit is het moment in de race waarop de beste renners van de Tour overschakelen van draften naar hun eigen kracht om vooruit te komen.

Andy Schleck viel uiteindelijk aan en Alberto Contador vertrok met hem. De race stort achter hen in als twee van de beste coureurs hier: Andy Schleck uit Luxemburg en Alberto Contador uit Spanje, die tijdens de lange vlakke etappes achterin het peloton rolde. Maar hier zijn ze halverwege de Tourmalet en gaan ze op weg naar de overwinning. in de laatste acht kilometer zou iedereen ruim 400 watt moeten genereren.

Contador in de gele trui was de overall leider van de Tour de France, maar slechts acht seconden voorsprong. Op de tweede plaats staat Schleck, die hem op deze klim zou proberen kwijt te raken. 'Andy Schleck rijdt als een bezetene' Het ging head-to-head tot aan de top...

google maps fietsroutes

Het is Schleck aan de rechterkant. Kontador! Schleck wint! Contador wordt tweede! Schleck verdreef Contador bijna op de top van de Tourmalet om de etappe te winnen. Maar omdat hij het niet verloor, behield Contador zijn algemene voorsprong en won hij de Tour de France.

Dit soort drama is alleen mogelijk in de bergen, en de route van dit jaar maakt beklimmingen bijzonder belangrijk. De tocht van dit jaar wordt de hoogste in de geschiedenis genoemd vanwege de vele beklimmingen in drie weken. Er zijn zeven beklimmingen in slechts één dag.

Zelfs na meer dan twee weken in de race klimmen de renners naar 2.770 meter boven zeeniveau, waar de ijle lucht het klimmen nog moeilijker maakt. Dat maakt de Tour de France de meest inspannende en prestigieuze wedstrijd in deze sport. De winnaar is niet alleen de sterkste rijder, maar degene die de meeste pijn kan verdragen en die uiteindelijk heeft wat nodig is om de bergen te bedwingen.

Wie won etappe 11 2020?

Tour de France2020: Caleb Ewanwint etappe 11, Peter Sagan raak met penalty.10 sep 2020